Eenmaal in het museum was ik bij de tentoonstelling van Kees van Dongen vrij snel uitgekeken. Het werk was mooi, maar ik vond het veel hetzelfde. Het sprak me niet erg aan.
De tentoonstelling van Olafur Eliasson daarin tegen, vond ik super gaaf! Zijn werk bestond uit grote licht projecties die op de muur te zien waren. Doordat bezoekers op de houten planken liepen en zo het water in beweging brachten, zag je op de achterliggende wand de reflectie strepen van het bewegende water. Dit had hij op een paar verschillende manieren in beeld gebracht.
Na dit museum gingen we wandelend naar de boot om de expositie van Joep van Lieshout te bezichtingen. De boot was vol en ik was één van gelukkige die op de volgende boot moest wachten. Maar niet getreurd, Rob wist nog wel iets leuks om in deze tussentijd te gaan bezoeken. Lopend over de Erasmus brug, kwamen we terecht in de metrohal. Je zou denken, leuk… Maar het was erg mooi om te zien. Niet een suffe, saaie, lelijke metro station.
Eindelijk aangekomen bij de expositie van Joep van Lieshout gingen merel en ik eventjes languit op het ‘vrouwenbed’ die daar stond. Ik schrok eigenlijk van zijn kunst. Wat een vreselijke beelden kwamen er in mij op. Allemaal mensen die opengesneden lagen en op de meest enge en vreemde houdingen waren geëxposeerd. Aan de andere kant stonden gelukkig minder shocking beelden. Eigenlijk wel lachwekkend. Ik vond het al met al een leuke expositie. Niet het standaard kunstwerken, elk kunstwerk zette je wel eventjes aan het denken.
Als afsluiting nog even lekker geshopt in de scrap winkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten